کد مطلب:27854 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:101
شما موقعیّت مرا نزد پیامبر خدا، به سبب خویشاوندیِ نزدیك و منزلت ویژه ام می دانید. به گاه كودكی ام، مرا در دامنش می نهاد و به سینه اش می چسباند ودر بستر خویش جایم می داد و مرا به تنَش می سود و بوی خوش خویش را به من می رساند و غذا را می جَوید و لقمه لقمه در دهانم می نهاد. از من، نه سخن دروغی شنید و نه كار خطایی دید. بی تردید، خداوند از همان اوانِ از شیر گرفته شدنِ پیامبرصلی الله علیه وآله فرشته ای بزرگ را از میان فرشتگانش، شب و روز، همراه او ساخت تا با او راه بزرگواری و محاسن اخلاقی را بپیماید. و من در پی او بودم، همچون بچه شتر در پی مادرش. هر روز از اخلاق خود، نشانه ای برایم بر پا می داشت و مرا به پیروی اش وا می داشت. [ او] هر سال در غار حرا به خلوت می نشست و تنها من بودم كه او را می دیدم، نه كس دیگری. در آن روزگار، اسلام به هیچ خانه ای راه نیافته بود، جز خانه ای كه پیامبر خدا و خدیجه در آن بودند، و من سومین آن دو بودم. نور وحی و رسالت را می دیدم و بوی نبوّت را استشمام می كردم و من، هنگامی كه وحی بر او فرود آمد، ناله شیطان را شنیدم. پرسیدم:ای پیامبر خدا! این ناله چیست؟ گفت:«این، شیطان است. از این كه او را بپرستند، نومید است. همانا تو آنچه را من می شنوم، می شنوی و آنچه را من می بینم، می بینی، جز این كه پیامبر نیستی؛ بلكه وزیر هستی و بر راه خیر».[1]. تصریح پیامبر خدا بر امامت و ولایت علی علیه السلام بدان گونه گسترده و روشن است كه هیچ تردیدی را بر نمی تابد. آن بزرگوار، نه یك بار و نه دو بار، بلكه ده ها بار به اشارت و صراحت، «حقّ خلافت» و «خلافت حق» را فریاد كرد و طرحی روشن و مشخّص برای آینده امّت در انداخت و این همه، در برابر چشم مردم صورت پذیرفت. این حق نمایی و حق گستری، تمام دوران رسالت آن بزرگوار را فرا گرفت و در واقعه «غدیر» به اوج خود رسید و حق بر ستیغ قرار گرفت. در نگریستن به همه این موارد - كه در این فصل، به تفصیل، گزارش خواهند شد - تردیدی باقی نمی گذارد كه بزرگ ترین دل مشغولی پیامبر خدا، مسئله «امامت و رهبری آینده» بوده است. از این روی، پیامبرصلی الله علیه وآله برای روشن كردن این حقیقت و ابلاغ این مأموریت الهی، هیچ مناسبت و موقعیّت شایسته ای را از دست، نهشته است. در این فصل، بر پایه اسناد و مدارك بسیار و با استناد به متون حدیثی، تاریخی و تفسیری فریقین، گزارشی ارائه كرده، تحلیل بحث را از نخستین روزهای رسالت پیامبرصلی الله علیه وآله آغاز می كنیم و اوج آن را در غدیر، نشان خواهیم داد. سپس واقعه غدیر را با شرح بیشتر باز می گوییم و چگونگی آن را در پرتو روایت و درایت، بررسی خواهیم نمود.
در این فرض، بر این باوریم كه پیامبر خدا با حساسیّت تمام، آینده امّت را روشن ساخته و پیشوای پس از خود را تعیین نموده است و نیز بر این باوریم كه غدیر، ماجرا و متن خطبه شكوهمند آن، تصریح و تأكیدی است بر آنچه پیامبرصلی الله علیه وآله آن را بارها اعلام داشت:ولایت و امامت علی علیه السلام؛ همان كسی كه از آغازین روزهای زندگی اش، به خواست پیامبرصلی الله علیه وآله، همبر او بود و شرك، جان پاكش را هرگز نیالود. كلام مولاعلیه السلام در این باره بسی شنیدنی است: